Zelfs niet voor champagne? zei F.

Klaar voor vanavond? vroeg F.

Pfff... zei ik. En daarmee maakte ik meer dan duidelijk dat ik allesbehalve klaar was voor vanavond.

Waarom pffffff? zei F.

Waarop ik voelde dat het nu ging komen, hét moment waarop ik het toch niet zo goede nieuws moest meedelen.

Pffff... zei ik nog eens terwijl ik mijn schouders ophaalde en tegelijk diep in ademde (zeer moeilijk trouwens als je geen geoefende zuchter-inademer-schouderophaler bent).

F. keek me vragend aan van door de telefoon (zoiets voel je gewoon)

Ik kan niet mee vanavond. zei ik.
Ik voel me helemaal belabberd en slapjes en écht niet zo goed en ik heb slecht geslapen deze nacht en eigenlijk wil ik enkel en alleen in mn bed kruipen en gewoon niksen en soep drinken en warm hebben en mijn pyjama aandoen (en stiekem ook wel de finale van Outback Luke zien, want dat hoort zo als je ziek bent) en... en...

Zelfs niet voor champagne? zei F.

Zelfs niet voor champagne. zei ik.

Jammer. zei F.

Zeer jammer. zei ik.

en toen was het eventjes stil aan de andere kant van de lijn.

Dan vieren we mijn huisaankoop gewoon als je terug beter bent. zei F.

Oeffff... zei ik.

Want je belabberd en slapjes voelen als er champagne te drinken valt is wel écht erg.